Na een lekkere zomerse week, vol goedlachse en goed gemutste Nederlanders, sloeg het humeur om, nadat bleek dat het afgegeven weeralarm van het KNMI overbodig was.
De arme Erwin Krol heeft met zijn weeralarm de maakbare samenleving op z’n grondvesten doen schudden. De individuele burger gaat helemaal op in zijn maakbare wereld…… En het weeralarm maakte dit pijnlijk duidelijk.

Niemand was opgelucht toen bleek dat het weer meeviel.
Niemand was het KNMI dankbaar dat zij tijdig hadden gemeld dat het weer mogelijk serieuze vormen kan aannemen….
En waarom niet? Omdat in de maakbare samenleving alles moet verlopen zoals de burger het heeft gepland. Er is niet langer ruimte voor onverwachte, niet geplande omstandigheden. Alles moet en is tegenwoordig maakbaar, zoals de burger het wil.

- Nu even geen tijd voor kinderen? Invriezen die eicellen
- Kind zegt op z’n 6e nog steeds pasgetti (i.p.v. spaghetti)? Gevalletje logopedie. Kan natuurlijk niet zo blijven.
- Eén tand scheef? Ongehoord. Ook op je vijftigste kun je nog een beugel nemen.

Alles wordt vanuit een eigen ideale, perfekte wereld bekeken en beoordeeld. Er wordt (bewust of onbewust) door de burger bedacht hoe e.e.a. moet gaan verlopen. Elke verstoring in deze ideale wereld roept heftige weerstand op.
Ook adverteerders, met name in de dienstverlening, ondervinden dit dagelijks. Als nu de telefoon uitvalt, dat wil de burger nu geholpen worden en hoogst persoonlijk geïnformeerd worden over het hoe en wat. De acceptatiegrens ligt laag. Geen enkel falen van dienstverleners wordt nog getolereerd.

Deze hoogwaardige service mag uiteraard niets extra’s kosten. De burger vindt het een minimale vereiste dat hij geen ‘last’ heeft van de dienstverlener.
Hoe goed de bedoelingen van het KNMI ook waren….
Hoe service gericht het KNMI ook dacht te zijn……
Doordat het net niet helemaal klopte, had de burger er ‘last’ van….. en de gehoopte positieve PR voor het KNMI sloeg om in een heftige storm.